کما...

با تو   من با بهار می رویم

با تو   من در عطر یاسها پخش می شوم

با تو   من در شیره هر نبات می جوشم

با تو   من در هر شکوفه میشکفم

با تو   دریا با من مهربانی می کند

با تو   پرندگان این سرزمین خواهران شیرین زبان من اند

با تو   سپیده هر صبح بر گونه ام بوسه می زند

با تو   نسیم هر لحظه گیسوانم را شانه می کند

با تو   همه رنگهای این سرزمین را آشنا می بینم

با تو   همه رنگهای این سرزمین مرا نوازش می کنند

با تو   آهوان این صحرا دوستان هم بازی من اند

با تو   کوهها حامیان وفادار خاندان من اند

با تو   زمین گهواره ای است که مرا در آغوش خود می خواباند

با تو   ابر حریری است که بر گاهواره من کشیده اند

(دکتر علی شریعتی)

زندگی ریاضات است

  خوبی ها را جمع کنید 

دعوا ها را کم کنید 

شادی ها را ضرب کنید     

                                                                                           

 درد ها ر اتقسیم کنید   

نفرت ها را زیر رادیکال ببرید

عشق رابه توان برسانید

(ویکتور هوگو)

من نمى توانم

                                                      

من نمى توانم خدائى را تصور کنم که مخلوقات خود را پاداش یا کیفر مى دهد؛که اهدافش طبق مقاصد ما

 انسانها شکل گرفته؛

 خدایى که بطور خلاصه انعکاسى از ضعف و ناتوانى ما انسانهاست. من همچنین نمى توانم باور کنم که

انسان بعد از اینکه مرد، مى تواند وراى جسم مادیش زنده بماند، هر چند که روح هاى ناتوان بدلیل ترس و

جهل چنین افکارى را با خود حمل کنند!

 >>>آلبرت انشتین <<<